اگرچه بره موم بیشتر کاربرد پزشکی دارد اما امروزه از آن در زمینه های مختلف از جمله صنایع آرایشی، مشروب سازی،مواد غذایی و جلادهی استفاده می شود.
ترکیبات مختلفی است که برای جلوگیری از زنگ زدن، فاسد شدن یا حفظ درخشش رنگ قطعات ساخته شده، بکار می رود.برای مثال زنبورداران قدیمی ابزارهای فلزی خود را در مایع بره موم فرو می بردند تا از زنگ زدگی آن ها جلوگیری کنند.
مغول ها وبره موم
اما سیبریایی ها و مغول ها به آغشته کردن سورتمه های خود در مخلوط بره موم – تورپنتین مشهور بودند تا آن ها را در مقابل سرمای شدید محافظت کنند.
روس ها هنوز هم از روغن بره موم برای جلا و نگهداری مبلمان های خود استفاده می کنند. این روغن از دو قسمت بره موم مخلوط با پنج قسمت روغن کتان و یک قسمت روغن پارافین تهیه می شود.
بره موم و مبلمان
این مخلوط را به آرامی گرم می کنند تا موم آن ذوب شده و ترکیبات آن با هم مخلوط شوند. بعد آن را به حال خود رها می کنند تا مخلوط کاملا جا بیفتد. تکه های مبلان را در داخل این روغن فرو برده و می گذارند تا خشک شود،سپس آن ها را براق می کنند.
بره موم و ویولون
شاید مشهورترین کاربرد روغن بره موم در ویولون سازی باشد، در طول قرون هفدهم و هجدهم اساتیدی چون استرادیواریوس و گارنری از آن استفاده می کردند.
تصور می شود که مخلوط بره موم- موم می تواند از ویولون محافظت کند، بعلاوه آن را انعطاف پذیر هم می کنند. برخی افراد بر این باورند که این روغن همچنین باعث زیبایی رنگ و تن صدای آلات موسیقی از روغن بره موم استفاده می کنند.
علاوه بر این، از عصاره ی الکلی بره موم به صورت سنتی در پرداخت و افزایش درخشش طلا و نقره و جلای کالاهای چرمی استفاده می شود.
برای این منظور بره موم را در روغن کتان حل و بعد با رنگ های برپایه ی روغن،به نسبت ۱ به ۵ مخلوط می کنند. با این عمل علاه بر دادن بافتی روغنی به رنگ، عمر آن را نیز طولانی می کند.
